Fijne Jacomijne

“Hallo, met Jacomijne.”
“Goedenavond, u spreekt met Sofie, en ik mag u een ontzéttend voordelig aanbod doen.”
“Waarom huil je, meisje?”
“O, niets. U mag, helemaal gratis, en het verplicht u tot niets, vier weken lang geheel vrijblijvend de Leeuwarder Courant lezen!”
“Gaat het een beetje? Heb je zakdoekjes?”
“Zijn op. En daarna, als u tevreden bent, mogen wij u weer een speciaal aanbod doen! Bent u daarin geïnteresseerd?”
“Kind toch, wat is er gebeurd dat je zo verdrietig bent?”
“Niemand wil die rotkrant lezen! Ik heb al vierendertig mensen gebeld, en niet ééntje wil!”
“Ach wat sneu nou.”
“Zo lukt het me nooit om een eigen inkomen te krijgen!”
“Nee, dat wordt moeilijk natuurlijk.”
“Ik denk dat ik maar door het raam spring. En ik zit hier vijf hoog, hoor!”
“Niet doen, malle meid! Weet je wat, geef mij dan maar zo’n gratis abonnement van vier weken.”
“Echt? Meent u dat?”
“Jazeker, we zijn tenslotte op de wereld om elkaar te helpen.”
“Ik noteer uw naam.”
“Jacomijne de Fijne. O, ik kan toch wel nu alvast weer opzeggen?”
“Opzeggen?”
“Ja, dat ik niet voor kosten kom te staan. Ik ben namelijk al abonnee van de Leeuwarder Courant en ik heb maar één kattenbak. Kindje, waarom huil je nu weer? Kindje? Niet weggaan! Nee, nee Sofie, niet springen! O shit. Ik hang op, hoor. Oei wat een klap. Veel succes nog. Dag.”