Edelherten op Terschelling

Op Terschelling zijn edelherten gesignaleerd, terwijl deze dieren normaal niet voorkomen op het eiland. Staatsbosbeheer denkt dat de dieren illegaal aan land zijn gebracht.
"Als de grote geweien van de herten afgezaagd worden, kunnen ze onopgemerkt in een paardentrailer of kar met de veerboot vervoerd worden", zegt Freek Zwart van Staatsbosbeheer.

Hertensprookje

Er was een eens edelhertje, Bimba genaamd, dat een vrolijk onbekommerd leventje leidde op een hertenfarm met alles dr op en dr aan. Zijn vader en moeder woonden er ook, tot een week voor de kerst een paar jaar geleden in ieder geval, daarna waren ze opeens verdwenen, net als zijn ooms en tantes. Met zijn broer, zusjes, neefjes en nichtjes en zijn beste vriend Jonas had Bimba het evenzogoed reuze naar zijn zin. Ze groeiden allemaal voorspoedig op tot prachtige volwassen exemplaren.
Op een dag kwamen er echter een paar grote voertuigen naar de hertenfarm. De herten waren die dag nogal laat op voor hun doen, ze voelden zich allemaal nog een beetje slaperig, alsof ze de avond ervoor flink gefeest hadden. Voor Bimba er erg in had, zat hij, net als een paar van zijn vier zusjes en vijf nichtjes, in één van de voertuigen. Hij viel al snel weer in slaap. Toen hij wakker werd en door een kier naar buiten keek, meende hij water te zien. Zoiets als het vennetje bij de hertenfarm, maar dan wat groter. Wat een avontuur, dacht hij nog, jammer dat Jonas dit niet kon meemaken. Hij miste zijn makker. Hadden ze niet onlangs nog met hun geweien een hartje in een boom gekerfd?
Hij merkte dat het voertuig weer begon te rijden. Na een tijdje werden ze uitgeladen en stonden ze zomaar ergens in een onbekend gebied. Zijn zusjes en zijn nichtjes vonden het buitengewoon interessant en begonnen meteen aan wat orchideën te knagen, maar Bimba staarde somber voor zich uit.
"Binnen een jaar hebben we er twee keer zoveel," hoorde hij nog iemand zeggen voor de voertuigen verdwenen.
Bimba slikte. Hij keek naar zijn grijnzende zussen en zijn nichtjes. Hij nam de benen.
Een dag later had hij het grote water teruggevonden. Met een aanloop stortte hij zich in de zee.
"Jonas!" bracht hij nog uit, voor hij richting de Friese kust zwom. En jawel, hij vond de weg terug naar de hertenfarm en leefde nog lang en gelukkig met Jonas. Of hij is verzopen, dat kan natuurlijk ook...

Zie ook

Lees hier verder.

En hier het artikel in de LC.