zondag 11 mei 2008

Sterk verhaal 2: De eerste liefde van een zeeman (door Ina)

Het was 1964, mijn eerste reis als matroos. We moesten hout halen in Finland in het één of andere haventje waar ik nadien nooit meer geweest ben. Het duurde een week om ons schip te laden en in die tijd kreeg ik verkering met een lief meisje dat ik niet verstond, maar ze kon wel zoenen. We kerfden onze initialen in één van de balken die nog op de kade lagen. ‘KG hartje JM’. Toen brak de dag aan dat alle balken geladen waren, het ruim was vol en we moesten vertrekken. Ze heeft me nog uitgewuifd. Zij met haar hoofddoekje tussen al die andere vrouwelijke havenarbeidsters. Nooit meer wat van gehoord.

Dertig jaar later was ik op vakantie met mijn gezin, op het Griekse eiland Naxos. Omdat we geen hotel hadden geboekt, maar op de bonnefooi waren gekomen, accepteerden we het aanbod van zo’n jochie bij de boot, die ons logies kon leveren. We liepen met hem mee naar een nog helemaal nieuw huis dat bijna was afgebouwd en we kregen wat later de keuken zou worden als slaapkamer. Het kostte bijna niks, dus we waren best wel in onze nopjes, al moesten we ons wassen bij het aanrecht.

Mijn vrouw pakte onze spullen uit en ik maakte intussen een praatje met de eigenaar van het huis in aanbouw. Georgios of zoiets heette hij. Hij was er erg trots op dat hij zelf zijn huis had gebouwd, maar het ging niet echt snel, hij was al tien jaar bezig. Hij liet me de nieuwste uitbouw zien, dat werd zijn badkamer geloof ik. Er viel nog niet veel van een bad te bespeuren, het waren allemaal nog balken en gemetselde buitenmuren. Opeens viel mijn oog op één van de balken.

Echt waar. In die balk stonden mijn initialen gekerfd, met het hartje en de initialen van mijn Finse verkering! Ik gaf een gil. Georgios keek me angstig aan. Ik probeerde hem uit te leggen wat er aan de hand was, maar hij haalde de schouders op en liep weg. Gelukkig had ik mijn vrouw ooit verteld over die bewuste verkering en zij geloofde me. Ze maakte zelfs nog een foto van die balk. Helaas, toen we het filmpje later thuis lieten ontwikkelen, was ie bewogen en kon je niets van het hartje en de initialen zien.

Een jaar geleden was ik weer op Naxos, deze keer alleen want mijn vrouw is allang overleden. Ik heb het huis nog opgezocht. Ik ben niet binnen geweest, maar het gaf me een apart gevoel te weten dat daar ergens in die badkamer van die Griek mijn initialen staan en die van het meisje dat me leerde wat tongzoenen is. Met een hartje.

Sterk verhaal 1: Vakantie van een puber (door Ina)

Ik ben nou een ouwe lul van bijna vijftien, door de wol geverfd en gepokt en gemazeld, maar jaren geleden, en nu spreek ik over begin deze eeuw, hadden mijn ouders het plan opgevat om ons, de zoons, mee te nemen op een autovakantie naar België, naar het gebied waar ze alleen maar Frans en Duits spreken.

Wij waren niet veel gewend qua reizen, een dagje naar de wal, dat werd dan meestal Leeuwarden, vonden we al heel wat. Verder dan Limburg waren we nog nooit geweest. België klonk me dan ook behoorlijk exotisch in de oren.

Naarmate de vertrekdatum naderde, begon ik me toch wel zorgen te maken. Ik sprak geen woord Frans of Duits en ik had er eerlijk gezegd weinig vertrouwen in dat mijn wereldvreemde ouders de taal enigszins behoorlijk zouden beheersen, laat staan mijn slome broer. Met dat stel boeren op vakantie gaan, dat ging natuurlijk nooit goed. Dus nam ik mijn voorzorgsmaatregelen.
Ik leerde drie zinnen uit mijn hoofd in het (gebrekkig) Duits en in het (zeer gebrekkig) Frans, om mezelf in geval van onverhoopte calamiteiten uit de ellende te halen. Zin 1 en 3 waren daartoe zeer geschikt, zin 2 kwam er min of meer per ongeluk tussen.

Zin 1: Diese idioten kenn ich nicht, ich binn der sohn von Beatrix, oftewel : Je ne connais pas ses idiots ici, je suis le fils du roy de Hollande.

Zin 2 : Möchten Sie mit mir schlafen? Voulez vous couchez avec moi? (Ik was 11, maar goed.)

Zin 3 : Wo ist der Bahnhof? Ou est le gare? En die laatste zin kwam me toevallig goed van pas!

Op de allereerste dag in de Ardennen, midden in de beboste heuvels en bergen, speelde ik het namelijk klaar om te verdwalen. Terwijl de rest van de verschrikkelijke autoreis lag te bekomen, verkende ik, de avonturier van de familie, de woeste omgeving. Ik zou alleen maar een eindje om gaan, dacht ik, maar al na vijf minuten ging het mis met mijn oriëntatievermogen. Ik doolde uren en uren rond en ik kon met geen mogelijkheid ons vakantiehuisje terug vinden.

Het begon al donker te worden. Huilend, dorstig en half verhongerd trof ik een meneer aan die bij een beekje zat te vissen. (Ik heb sterk het vermoeden dat het Marc Dutroux was, maar maak dat maar eens hard!) Hij sprak geen woord Vlaams, maar ik was hierop voorbereid! Zin 3 au Français! Hoewel het nergens op sloeg, want ik moest helemaal niet naar een station, maar naar ons vakantiehuisje.

De man gebaarde loom in een bepaalde richting en riep iets onverstaanbaars. Ik ontdekte een spoorweg en begon die in een willekeurige richting te volgen, in de hoop bij de bewoonde wereld aan te komen, een politieagent te vinden en mijn ouders op te sporen, of anders mensen met meer geld die me wilden adopteren.

Ik liep nog geen drie minuten langs dat spoor, of ik stond opeens in de tuin van ons vakantiehuisje! Ze lagen allemaal nog te slapen en hadden me niet eens gemist! Dat is toch sterk, nietwaar? De rest van de vakantie deden we de hele nacht geen oog dicht, want ieder half uur denderde er een goederentrein langs. Vandaar de lage huur, realiseerden mijn ouders zich bitter. Dat ze mij bijna waren kwijt geraakt, hebben ze nooit beseft.

Kindlief aan de arbeid 11 mei 2008


Moederdagcadeau


Avatar perikelen - lekker technisch


Omdat ik leuk voor de dag wil komen als ik ergens een reactie deponeer, probeer ik om de afbeelding in "mijn profiel" als Avatar in te stellen. Ik vond dit wel een aardig plaatje, in plaats van de foto die ik al in mijn profiel had staan. (Marinade Dave heeft het mooi voor me ingekleurd.) Die foto was nooit als Avatar te zien, dus moet ik zeker iets instellen en dat instellen is nog niet zo gemakkelijk, ondanks de link die ik van hem kreeg voor mensen die "Technically challenged" zijn :) of te wel technische sukkels. Tot nu toe is het niet gelukt.
"Help" geeft me ook niet echt een goed advies.
Maar ik geef nog niet op...

gevonden in "help":
"Is there any way to put an avatar with my name at the end of my posts? I'd like to snuggle it in there with my name, OR, instead of my name; I might like that even better. I want to use a different one, not my photo from my "profile/about me" loction. I like having my photo up there with the profile, but not anywhere else. So, is there a way to put a small avatar at the end of my post: (1) with my name (2) instead of my name

Yes you can do that.
You'll have to find the spot in your template where the footer section for the posts is, then find the bit of code that makes that, usually looks like
posted by <$BlogItemAuthorNickname$>
You can change that to anything, <$BlogItemAuthorNickname$> prints out your Blogger User Name automatically, you can add an image tag after it that displays your uploaded 'avatar' , or you can replace the blogger tag with that. "

Best wel moeilijk: footer section for the posts?