Leeg nest

Ineens is het dan zover en zijn je kinderen, voor een deel dan toch, de deur uit. Met wat geluk zie je ze nog in de weekends, in ieder geval de jongste, maar verder gaan ze hun gang. Zo moet het ook, geloof ik. Dus wel veel tijd en rust om verhalen te schrijven. Momenteel is het een verhaal voor de serie Kinderafdeling waar ik mee bezig ben, er zijn altijd nog verhalenwedstrijden en de stamboom om na te pluizen geeft ook nog genoeg werk. Maar het is toch niet hetzelfde. Kun je zelfs vieze sigarettenlucht missen? Een mens zou er sentimenteel van worden.

dooie herfstbladeren