zondag 10 januari 2010

De fluitende vuurtoren




Sinds een paar dagen staat de Brandaris in de steigers voor een voegbeurt. Waarom dat uitgerekend nu, in dit polaire weer, moet gebeuren, dat weet ik niet, het zal met planning te maken hebben. Je zou toch denken dat het werken in deze kou met ijzeren buizen op grote hoogte reden is tot het verlenen van een royaal vorstverlet, maar de bouwvakkers uit Friesland die voor deze klus zijn ingehuurd, hebben er blijkbaar maling aan en doen gewoon hun werk.



Het waait hard om de toren. De wind die door de steigers waait, zorgt voor een spookachtig, fluitend geluid dat helaas ook 's nachts goed te horen is. Het geluid is hoger naarmate de wind harder is, en soms klinkt het als een moderne compositie van een depressieve componist, meestal als het gehuil van een roedel (? troep?) Husky's die denken dat ze op weg zijn naar de Noordpool.



De fluitende vuurtoren (in het noorden van ons land allitereert het wél, net als een Suske en Wiske titel) houdt ons een beetje onwelvoeglijk uit de slaap.

Geen idee hoever het geluid draagt. Als een soort sirene lokt de toren nu verdoolde zeevaarders naar ons eiland...